کد مطلب:23889 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:14

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

برخي ميگويند: كساني كه دچار سختي يا بيماري ميشوند، بيشتر محبوب خدايند; و عدهاي ميگويند، اين سختيها بخاطر زيادي گناهان افراد است. به نظر شما كدام يك از اين دو نظر، صحيح است؟ لطفاً در مورد مال و فرزند زياد نيز توضيح دهيد.

سختيها، از جمله بيماري، ميتواند از جهتي جنبة امتحان الهي داشته و زمينة توجه و خضوع انسان را به خداوند بيشتر نمايد; همچنين ميتواند مجازات كارهاي ناشايست محسوب شود. در مورد انبيأ و اوليأ (:) كه بندگان خالص و محبوب خدايند، سختيها، مايه ارتقأ درجات آن بزرگواران است ; ولي در افراد معمولي، هر دو احتمال وجود دارد.

قضية «مال» و «فرزند» نيز چنين است; يعني كم و زياد شدن آن ميتواند عنوان آزمايش، مجازات و يا پاداش داشته باشد. و در هر حال، لطف الهي بوده و ناشي از ربوبيّت حق تعالي و موجب نزديكي به خداوند است. گر چه هر اندازه گناه بيشتر شود، نتيجهاش دوري از خداست كه آن هم بدترين بدبختي هاست اما در ظاهر امور جاري دنيوي، تلازمي بين كثرت گناه و سختي كشيدن ديده نميشود; يعني چه بسا، افراد گنهكاري كه غرق گناهند و از نعمتهاي دنيوي نيز برخوردارند. با همين نعمتها سرگرمند و به دوري از خداي تعالي توجه ندارند. اين افراد در حقيقت به عقوبتي بزرگ گرفتارند; گرچه به ظاهر هيچ درد سختي را تحمل نميكنند و عاقبت، بايد در ازاي همة اين كفران نعمتها و قدر ناشناسيها، در محضر الهي پاسخگو باشند.